ΣΒΗΣΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΞΑΝΑΡΧΙΖΟΥΜΕ
Μια πολύ σημαντική ποιήτρια του μοντερνισμού, τη Μάτση Χατζηλαζάρου φέρνει στο προσκήνιο η ομάδα AMOUR-AMOUR με το "Σβήσε το πρόσωπό μου και ξαναρχίζουμε".
Υλοποιώντας στη σκηνή την ιδέα που πηγάζει απ’ την υπερρεαλιστική ποίηση της, η παράσταση, μιλάει για τη ζωή της ποιήτριας – που ερμηνεύει αισθαντικά η Δέσποινα Παπάζογλου – μες απ’ τις ίδιες της τις λέξεις. Αποκαλύπτοντας τη σχέση της με τον έρωτα και με τη γραφή, τα οποία εντέλει καταλήγουν να συγκλίνουν.
Βασισμένη κυρίως σε ποιήματα με έντονο το δραματικό στοιχείο που γράφει στο Παρίσι μετά τον πόλεμο, στην αριστουργηματική της Αντίστροφη αφιέρωση και στην ανέκδοτη αλληλογραφία της προς τον Εμπειρίκο, η παράσταση συνδέει δύο ξεχωριστά επίπεδα.
Το ένα είναι ο ποιητικός λόγος που καταργεί τον χωροχρόνο, φωτίζοντας τη «διαχρονική» Μάτση, από κορίτσι έως ώριμη γυναίκα. Το άλλο, η σκηνική δράση, που τροφοδοτείται από τις επιστολές και τοποθετείται ακριβώς στο πρώτο διάστημα της διαμονής της στη Γαλλία, μετά το περιπετειώδες και δύσκολο ταξίδι με το Ματαρόα το 1945.
Σ’ ένα δωμάτιο ξενοδοχείου, στο μεταίχμιο μεταξύ δύο τόπων, μεταξύ δύο αντρών, δύο εντελώς ξεχωριστών τρόπων ύπαρξης. Από μια χώρα υπό το καθεστώς εμφυλίου, σε μια άλλη, όπου παρά τη φτώχεια, μπορούν να ανθίζουν «ο πολιτισμός, η παράδοση και το πνεύμα». Δίνεται μεγαλύτερο βάρος στις επιστολές που απευθύνει η ποιήτρια προς τον Εμπερίκο από το Παρίσι μεταξύ 1946 και 1947 φωτίζοντας ανάγλυφα της ζωή εκείνης της περιόδου. Και τότε, όπως και σήμερα, ένας ολόκληρος κόσμος έμοιαζε να γκρεμίζεται...
Η Μήτση Χατζηλαζάρου ήταν σύζυγος του Ανδρέα Εμπειρίκου και η πρώτη Ελληνίδα υπερεαλίστρια |
Σ’ ένα δωμάτιο ξενοδοχείου, στο μεταίχμιο μεταξύ δύο τόπων, μεταξύ δύο αντρών, δύο εντελώς ξεχωριστών τρόπων ύπαρξης. Από μια χώρα υπό το καθεστώς εμφυλίου, σε μια άλλη, όπου παρά τη φτώχεια, μπορούν να ανθίζουν «ο πολιτισμός, η παράδοση και το πνεύμα». Δίνεται μεγαλύτερο βάρος στις επιστολές που απευθύνει η ποιήτρια προς τον Εμπερίκο από το Παρίσι μεταξύ 1946 και 1947 φωτίζοντας ανάγλυφα της ζωή εκείνης της περιόδου. Και τότε, όπως και σήμερα, ένας ολόκληρος κόσμος έμοιαζε να γκρεμίζεται...
Σε εποχές στέρησης, αβεβαιότητας και όξυνσης των πολιτικών και κοινωνικών αντιθέσεων, ποιος ο ρόλος της τέχνης; Ποιος ο ρόλος της ποίησης; Εστιάζοντας σε ένα τέτοιο ερώτημα, η παράσταση δεν έχει καθόλου την έννοια της πιστής αναβίωσης ενός προσώπου. Επικρατεί όμως ο ονειρικός χωροχρόνος που είναι διαχρονικός και διαπροσωπικός. Αυτή την κατεύθυνση υπηρετούν τα σκηνικά και τα κοστούμια της Φωτεινής Γεωργίου και η σκηνοθεσία της Δήμητρας Κονδυλάκη. Μια ιστορία αιώνιας επιστροφής κι επανεκκίνησης.
Η μοναδική παράσταση δίνεται το Σάββατο 24 Αυγούστου στις 090:00 το βράδυ στον (Άνω) Άγιο Πέτρο στην βρύση του χωριού με ελεύθερη είσοδο
Η μοναδική παράσταση δίνεται το Σάββατο 24 Αυγούστου στις 090:00 το βράδυ στον (Άνω) Άγιο Πέτρο στην βρύση του χωριού με ελεύθερη είσοδο
Το Trailer
παράστασης πατήστε ΕΔΩ για να το δείτε.
Τη Συνέντευξη της σκηνοθέτιδας Δήμητρας Κονδυλάκη στον Βασίλη Ρούβαλη για την παράσταση πατήστε ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου