ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

"Εθνικός Ύμνος" 

 Πάνω σε μια ιδέα του Μιχαήλ Μαρμαρινού

Η θεατρική παράσταση «Εθνικός Ύμνος», παρουσιάζεται από την ομάδα «Ο Θίασος» με σκηνοθέτη και ερμηνευτή τον ηθοποιό Βασίλη Βελούδο, την Πέμπτη 3 Οκτωβρίου, στις 8.30 μ.μ. στο Δημοτικό Θέατρο Άνδρου .

Η είσοδος είναι δωρεάν και δεν επιτρέπεται να την παρακολουθήσουν παιδιά κάτω των 12 ετών.

Η παράσταση πραγματοποιείται με την υποστήριξη της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου και του Δήμου Άνδρου

Το έργο παίζεται σε μια μεγάλη τραπεζαρία. Ο θεατής μπαίνοντας στον χώρο της παράστασης αντικρίζει μια σειρά από τραπέζια, στρωμένα με πιάτα, ποτήρια και μαχαιροπίρουνα. Το σκηνικό της τραπεζαρίας διαμορφώνει ένα αίσθημα συλλογικότητας.

Η τραπεζαρία ως σκηνικό χάνεται και αναδύεται στην πορεία της παράστασης, μεταλλάσσεται σε αίθουσα όπου δίνεται μια ιδιότυπη συνέντευξη τύπου, ή και σε αίθουσα διαλέξεων. Σε καμία περίπτωση δεν επιχειρείται ή να είναι δυνατός ο εγκλιματισμός του θεατή στην ατμόσφαιρα του σκηνικού. Το σκηνικό είναι ένας χαμαιλέοντας που αλλάζει διαρκώς υπόσταση απαγορεύοντας στον θεατή τον εγκλιματισμό του στον Χώρο. 

Στη διάρκεια του έργου ξετυλίγονται καταστάσεις που αγγίζουν τον σύγχρονο Ελληνα, αλλά εκείνος βολεύεται να τις προσπερνάει, όπως η χαμένη αθωότητα, η έλλειψη σκοπού και αξιών, ο έρωτας και το παιχνίδι, η "ευτυχία της κατανάλωσης".

Τον λόγο της παράστασης  συνθέτουν κείμενα Ελλήνων και ξένων συγγραφέων που κινούνται από το θέατρο μέχρι τις προσωπικές αλληλογραφίες και από τη λογοτεχνία μέχρι το ντοκουμέντο. Ο "Εθνικός Ύμνος" είναι μια συρραφή διαφορετικών κειμένων,  δεν προϋπήρχε λοιπόν σαν ολοκληρωμένο θεατρικό έργο. Στηρίχθηκε πάνω σε μια ιδέα του σκηνοθέτη  Μιχαήλ Μαρμαρινού το καλοκαίρι του 2000, στη Σαντορίνη. 

 Η μουσική του Δημήτρη Καμαρωτού, είναι βασισμένη σε μια ευρύτερη γκάμα (από τη δημοτική και λαϊκή παράδοση μέχρι το ροκ και την ατονική) στοιχειοθετούνται τα τραγούδια, τα οποία εκτελούνται από τους ηθοποιούς.

Το μεταδραματικό θέατρο είναι στην ουσία η προσωποποίηση της σύγχρονης θεατρικής αναζήτησης για ένα θέατρο, το οποίο ανταποκρίνεται καλύτερα στην φύση και τις ανάγκες του σύγχρονου θεατή. Δεν πρόκειται λοιπόν για μια σχολή θεάτρου αλλά για μια διαφορετική αντίληψη για το θέατρο και το πώς αυτό μπορεί να επιδράσει στην κοινωνία.